Onze vakantie van 2013 is ook weer voorbij. Dit was dan de laatste vakantie zonder klein meisje waar rekening mee moet worden gehouden. Dat is best wel gek om je te realiseren moet ik zeggen. Hoewel deze wintersport niet helemaal op het goede moment was, gaan we nu heerlijk aftellen tot mijn zwangerschapsverlof. Je gelooft het niet, maar ik hoef nog maar 13 weken te werken!

Ik hou ervan. Zonnige landen met temperamentvol volk. Mensen die tegen je aan praten alsof je hun taal spreekt. "Comprende?" "Uhhh, No.." In kleine dorpjes eten en dan met een woordenboekje kijken of je de taal begrijpt. Toeterende auto's die je rechts inhalen en tomaten die smaken zoals ze horen te smaken. De hele dag lopen in bikini en de avond afsluiten in je korte broek.

Ik had er vooraf zo'n buikpijn van. We gingen ons honden 'kind' weg brengen voor tien dagen. Tien dagen moest ik het vertrouwen hebben in dieren kenners, het vertrouwen dat ze minstens net zo goed voor Marley zouden gaan zorgen als wij dat thuis doen.

Ik ben heerlijk een weekje vrij. Ik noem het géén vakantie. Vakantie is voor mij ergens anders dan in mijn eigen tuin. Samen met mijn harige vriend, geniet ik van het niets doen. Heerlijk uitslapen, lanterfanten. Een beetje aanrommelen en lekker chillen in de tuin. Marley neemt mijn gemoedstoestand direct over. Ligt heerlijk in het zonnetje te rusten. We zijn allebei moe van het weekend oppassen op de kleine van mijn werk. Michael heeft géén vrij, hij vond het zonde van zijn dagen en heeft ze na het annuleren van onze vakantie terug gegeven aan zijn werkgever. Eigenlijk vind ik het niet zo erg, lekker alleen chillen en met niemand rekening te hoeven houden.