Hiep hiep hoera! Marley is 6 februari 1 jaar geworden. Dat betekent dat hij nu officieel volwassen is.

Marley is echt aan het veranderen. Hij word rustiger, gemoedelijker. Marley word volwassen denk ik. Nog steeds is hij speels en soms eigenwijs. Maar ik vind eigenlijk dat hij goed luistert. Wij begrijpen hem steeds beter en hij ons.

Ik had er vooraf zo'n buikpijn van. We gingen ons honden 'kind' weg brengen voor tien dagen. Tien dagen moest ik het vertrouwen hebben in dieren kenners, het vertrouwen dat ze minstens net zo goed voor Marley zouden gaan zorgen als wij dat thuis doen.

Hoewel we ons echt afvroegen of Marley zich ooit als een mannetje zou gaan gedragen, zijn poot zou gaan optillen en dominanter zou worden? Gebeurde dit tot lange tijd niet. We riepen al: 'Nee, hij is gewoon niet normaal!'

Pfff, ik kan hem wel achter het behang plakken deze dagen. Hij loopt de hele dag te zeuren, te druppen. Hij eet niet, loopt overal aan te snuffen en pakt elke kussen die hij maar pakken kan om op te rijden. Marley is toch meer een vent dan we dachten, zeker nu er een loops teefje in de buurt loopt.

Wij hebben voor vijf dagen een logétje Dolce op bezoek. Voor Marley heel gezellig voor mij/ons wat minder. Voor mij bevestigt het maar weer dat twee honden samen niet zo gezellig zijn voor de baasjes. Ze hebben alleen maar oog voor elkaar en er word niet meer geknuffeld. Daarbij hebben wij vroeger thuis een zelfde combinatie gehad, een retriever met een terrier. Ik hou persoonlijk niet zo van kleine drukke hondjes. Daarbij zijn terriers hondjes die zichzelf echt de bom vinden. Ze overschatten zichzelf.