Vandaag had ik wederom een sollicitatie, dit keer bij het Kabouterhuis. Dit is een orthopedagogisch centrum voor kinderen met allerlei stoornissenen en achterstanden. De leeftijd begint bij 3 jaar en stopt meestal nog voor het 6e jaar!
Ik weet niet of jullie er wel eens van gehoord hebben maar deze dagen ben ik bijzonder geintrigeerd door de wet van Murphy.
Zoals ze het in Engeland noemen: Murphy’s Law. Deze onderzoeker beschrijft het feit dat alles wat je bedenkt dat fout kan gaan ook fout gaat.
Hieronder een aantal voorbeelden:
-Als er maar twee programma’s op TV het waard zijn om te worden bekeken, zullen ze tegelijkertijd worden uitgezonden.
-Als je eindelijk licht ziet aan het einde van de tunnel, is het waarschijnlijk de koplamp van een naderende trein.
-In de bioscoop zullen de mensen die het verst van het gangpad zitten, het laatst binnenkomen.
Nostalgie en jeugd sentiment, dat zijn woorden die we gisteravond meerdere keren om ons oren geslingerd hebben gekregen. Gister zijn we naar het concert geweest van Earth Wind & Fire in Gelderdome Arhnem. Ook voor mij terug naar mijn jonge jaren, want ik ben opgegroeid met de Funk en groovy muziek die deze mannen maken. Het verbazingwekkendste was dat bij dit concert mensen van alle leeftijden waren. Zo jong als mijn kleine neefje tot nog ouder dan mijn ouders. En deze groep mannen konden alsnog een voor drie kwart gevulde Gelderdome op zijn kop zetten. Daar stonden ze dan, allemaal wat uitgedijd door het goede leven, in hun glitter pakjes en met even slechte dans moves als jaren terug. Maar ook ik heb genoten,vooral door het feit dat mijn ouders en oom helemaal los gingen. En dat Michael het naar zijn zin had en genoot van de gitaarsolo’s. Mijn vader en moeder bumpend in het publiek. Maar toch had ik na anderhalf uur disco fever en hoog opera gegil er wel weer genoeg van. Ja, het is ontzettend knap dat je op je 60 ste minstens zo goed zingt als 30 jaar terug. Maar na anderhalf uur waren de sparkles er af en zag je ook aan de mannen van deze band dat het genoeg was. Ik denk dat het voor deze mannen zelf ook een ego en midlife crisis boost geeft als je op die leeftijd nog de zaal opzweept. Ik heb genoten…
Ja pap, nu moet je er aan geloven.
Rollators, vijftig plus pas, roze kaartje in de bus.
JE HEBT ABRAHAM GEZIEN!!!
Iedereen kent het gezegde het gras is groener bij de buren.
Vaak is dit ook zo. Toen ik een kleine Mel was at ik de hagelslag thuis nooit, maar als ik at bij een vriendinnetje was dit het enige wat ik als beleg nam.
Je beste vriendin heeft de mooiste krullen in haar haar en jij hebt stijl haar. Ondertussen blijkt dat zij net zo jaloers is op jou als jij op haar.
De leukste jongen van school waar je al jaren verliefd op was krijgt verkering met de bitch.
Naar een paar maanden blijkt dat hij met jan en alleman naar bed gaat, Fiew!
Het is onderhand een traditie, elke jaar een weekendje winterberg.
Wij doen dit omdat we het leuk vinden om te skien, maar een week in Oostenrijk trekken mijn ouders niet.
En aangezien zij het financieren en er gegarandeerd sneeuw in Winterberg ligt, mochten wij niet klagen.
Dit jaar was de samenstelling iets anders dan vorig jaar.
Liefde is… Alles is liefde.
Ja het is tijd voor een stukje serious buisness. Na valentijnsdag vorige week, (waar wij niks aan gedaan hebben) en het mooie weer van de afgelopen dagen voel ik mij bijzonder gelukkig en vol met liefde.
Best bijzonder liefde want zonder liefde kan je eigenlijk niet leven.
Zo heeft een beroemd pedagoog ooit een test gedaan met een klein baby aapje. Zijn moeder was overleden en ze hebben in zijn kooi een ijzeren surrogaat mama neergezet met voedsel en een zachte aapknuffel zonder voedsel. En van alle dagen koos het baby aapje om aan de knuffel aap te hangen.
Conclusie, ook al heb je voedsel om in leven te blijven, zonder warmte en genegenheid kan dat niet.
Gatverredemme, ik ben echt ernstig aan de vitamine pillen zoals denk ik meer dan de helft van Nederland.
Vorige week zondag nacht kreeg ik een kots aanval, helaas veelste laat op de nacht, waardoor ik al de hele nacht met buikpijn op bed heb gelegen. En vervolgens zo weinig had geslapen, dat ik de volgende ochtend niet naar school kon.
Dit tot mijn grote spijt want dit was de eerste dag les van mijn minors. Maar goed zoals zo vaak, na te weinig slaap en vies vet eten krijg ik last van mijn maag waarna ik ziek op de wc beland.
Na een dagje uitslapen ging het weer als vanouds en kon ik weer aan het werk. Maar zaterdag kom ik thuis heeft mijn moeder een dagretourtje toilet. Kon ze niets binnenhouden en zat ze met de emmer op het toilet (als je begrijpt wat ik bedoel).
8 februari 2008.
Vandaag was het dan zo ver, ik had om half twaalf mijn sollicitatie.
Samen met mijn klasgenootje Monique had ik afgesproken op Amersfoort centraal om tien uur. Omdat in onze ogen deze trein negen van de tien keer vertraging heeft, gingen we extra vroeg.
En natuurlijk had de trein het deze morgen niet.
Dus om kwart over tien stonden we veelste vroeg op Utrecht centraal. Om de tijd maar een beetje sneller voorbij te laten gaan zijn we even de H&M ingedoken. Maar van de zenuwen konden zelfs alle leuke aanbiedingen en bloesjes (ruit word de mode van zomer 2008) mij niks interesseren. Om elf uur pakte we bus 11 richting het Wilhelmina kinderziekenhuis. Het UMC en het kinderziekenhuis liggen naast elkaar, maar omdat het reguliere ziekenhuis zo kolossaal was hadden ze ieder een eigen bushalte.