Ik heb vandaag voor het eerst toestemming gevraagd over het schrijven van een stukje. Dit doe ik eigenlijk nooit. Het feit dat ik al toestemming vraag heeft onderliggend al dat ik weet dat ik die toestemming niet krijg. Normaal gesproken zou ik die persoon in kwestie proberen over te halen, dat ik discreet zou schrijven of hem of haar het eerst laat lezen. Nee, dacht ik deze keer. Soms moet ik ook gewoon genoegen nemen met een 'Nee'. Net zoals ik soms van mijn kindjes vraag dat ze begrijpen dat soms 'Nee' echt NEE betekent. Ik kies ervoor om mijn leven te delen met een ieder die het wil lezen, een ander wil zich niet zo kwetsbaar opstellen.