Bijzonder om te zien. De moeder van de kindjes van mijn werk is afgelopen donderdag geopereerd na de dag ervoor compleet te zijn ingestort. Ze kwam thuis als een soort oer vrouw. Wilde niet in een rolstoel naar buiten gereden worden en heeft de echte 'zieke' mensen geholpen op de uitslaapzaal met drinken. Heeft haar bos bloemen afgestaan aan een oude vrouw. Poeh, dacht ik, realiseert ze zich wel dat zij ook echt ziek is? Misschien wel doodziek?

All of us have a thousand wishes. To be thinner, to be bigger, have more money, have a cool car, a day off, a new phone, to date the person of your dreams. Someone with cancer only has one wish, to beat it.

Ik kan nauwelijks wat zien,
door de waas voor m'n ogen
leek alles gelogen
al het mooie lijkt dood
ik heb zelfs de kracht niet om op te geven
al wil ik het niet
het leven gaat door

we wilden geloven, in het eeuwige leven
ons samen verscholen, een wanhopig getroost
we hebben de waarheid
zo diep als kon begraven
'k was één met een engel
zo lang het mocht

ik ga niet weg
heb nog wat tijd gekregen
zal altijd maar door gaan
tot aan het eind
ik heb je voor altijd, m'n hart gegeven
ik draag je bij me, tot het licht straks dooft

Guus Meeuwis- De weg

Het is al bijna 18 jaar geleden, ik was zeven, toen mijn moeder op haar vierendertigste 'non hodgkin' oftewel lymfeklier kanker kreeg in haar lies. Mijn zusje was vijf jaar oud. In de tijd van de chemokuren van mijn moeder pastte oppas Derkje op ons. Ze bracht ons naar school, kookte en speelde met ons. Alsof de geschiedenis zich herhaald, ben ik nu Derkje.

Ja in de 'kanker' zooi (sorry) is er ook weer goed nieuws. Moeder heeft géén uitzaaiingen op andere plekken in haar lichaam!