Lieve Oma

De hele week hikken we tegen een soort van afscheid aan. Mogen we wel langs komen, hoe slecht ben je? Gaat het snel? Eerst mogen we allemaal niet, dan gaat het weer beter. Vandaag kon het wel. Mijn vader belt om mij voor te bereiden. Oma is heel goed bij. Dus dit zorgt voor verwarring. Bij mij geeft het opluchting. Dan kan ik gewoon gezellig langs. Ik bestel lunch bij de horeca en neem het mee voor Andrea.

Daar lig je dan. In je nieuwe pyjama, want je moet er wel mooi bij liggen natuurlijk. Ik geef je het kerststukje die Mila speciaal voor je heeft gemaakt. Je zegt mij dat ik een prachtig gezin heb. Verteld over vroeger. Haalt herinneringen op. Andrea laat de nieuwe jas zien die je een paar weken geleden hebt aangeschaft. Had je hem nodig die jas? Nee. Je hebt er zoveel, de één nog mooier dan de ander. Toch heb je hem gekocht. Andrea showt de jas en zegt dat ze hem meeneemt naar Australie. Oma zegt, "Oh ja en die andere wil Mel, dat had je mij nog gezegd twee jaar geleden". Dat was waar ook. Twee jaar terug grapte ik dat ze die jas op mijn erfenis lijstje moest zetten. We moeten lachen. Jij zegt dat het zo fijn is dat we hierom kunnen lachen. Dat is het zeker. Het is fijn. Af en toe val je in slaap. "Ga maar gewoon slapen hoor.." zeg ik.  "Oh dat doe ik ook zonder je toestemming hoor".  Er komt een buurvrouw binnen en Michael staat voor de deur om mij op te halen. Zomaar even was het moment ineens daar. Afscheid, ik geef je een dikke kus en knuffel. Je zegt, "blijf gezond meisje".

Met een glimlach stap ik in de auto. Wat een stoer wijf ben je! Alles op jouw manier. En dat het zo ging was ook precies goed. Je wil dat we je herinneren zoals je bent en niet als een hoopje ellende.

Lieve oma, toch wil ik je bedanken. Omdat we allebei niet houden van emotioneel gedoe doe ik het zo, dikke kans dat je dit nog leest. Dankjewel voor 36 jaar mijn oma zijn. Voor meegaan met je tijd, zodat je echt de meest hippe negentigjarige bent die ik ken. Voor het zorgen voor ons toen mama ziek was (ja dat heb ik echt wel onthouden hoor). Voor alle keren logeren, museum bezoekjes. Voor logeren in de caravan voor het huis met Quinty terwijl je weet dat we dat nooit volhielden zonder Anouk naast ons. Dank voor de beschuitjes die we mochten 'besieren' als ontbijt met slagroom, smarties en hagelslag. Voor fietstochten waarin ik alleen maar bang was om de weg kwijt te raken. Voor het leren van knasta. Dank voor de fijne gesprekken. Voor de gezellige etentjes. Dank dat we de laatste jaren ook je kwetsbaarheid mochten zien als we met alle klein en achterkleinkinderen je verrasten. Wat was je dan vol van liefde en trots. Zelfs drie weken terug toen je dansend voor de deur stond. Dankjewel dat ik deze week je auto mocht lenen, doordat je zelf op mijn instagram las dat ik auto-stress had. Dankjewel dat je altijd alles op je eigen manier deed, soms zo afwijkend van het normaal.

Weet je? Ik ben dus heel trots dat je mijn Oma bent en dat je op je eigen stronteigenwijze manier gaat. Heb ik toch niet van een vreemde dat eigenwijs zijn. ;-) Dank voor een fijne laatste herinnering.

Hou van jou.

Liefs Mel