Als je dochter aan je vraagt wanneer haar lievelingsshirt uit de was komt en je je beseft dat ze die al een maand niet heeft gedragen. Als je man met twee verschillende sokken naar zijn werk gaat omdat er geen paartje meer is te vinden, dan weet je het. Het leven gaat sneller dan je aankan.
Kindergarden streeft naar alle professionaliteit waarvan ik vind dat een kinderdagverblijf in deze tijd aan moet voldoen. Ik sta voor honderd procent achter het werk wat ik doe. Maar dat de ouders dit ook zo serieus nemen als wij dat zelf doen, deed mij verbazen.
Eigenlijk ben ik te moe om een stukje te schrijven. We kunnen al bijna een week genieten van prachtige witte landschappen en ik van ellendig lange trein reizen. Het is koud en de pittige winter staat voor de deur. Toch is het al meer dan een maand geleden dat ik mijn laatste stukje 'Fuck it' heb geschreven. Het is bijna uit en ik zeg nu zelfs 'Fuck it' tegen het boek wat voor mijn gevoel al in de eerste drie hoofdstukken genoeg zegt over het principe.
Beginnend pedagoog zoekt werk in Amersfoort en omstreken voor fulltime dienstverband. De functie moet beschikken over een dagdienst met kinderen die tegen opvoed en/of gedragsproblemen aanlopen samen met hun systeem (gezin). Deze kinderen wil ik begeleiden en kijken naar hun mogelijkheden. Ik zoek daarom een functie als pedagogisch medewerker op een behandelgroep, coachende functies of bijvoorbeeld intern begeleidster op een basisschool. De functie moet een pedagogische relevantie hebben met betrekking tot jonge kinderen tot en met de 12 jaar.
Vorige week op het werk vroeg een kindje aan mij hoe hij kon zien dat zijn nichtje een meisje was. Tja dacht ik, met je moeder als pedagoog ga ik ervan uit dat je dat wel mag weten. Samen ging onze weg naar wat nou het verschil maakt tussen een jongen en een meisje. Wat heb jij nou wel wat een meisje nou niet heeft? Schouders ophalend kon hij geen antwoord op deze vraag geven, dus ik vulde in 'een plasser'. 'Oh jaaaa', klonk er tevreden.
Deze zomer doe ik naast het invallen op t´ kabouterhuis ok schoonmaakwerk in de thuiszorg.
Betaald goed en je maakt niet al te lange dagen. Het is wel ontzettend zwaar werk schoonmaak werk, voornamelijk omdat je constant hetzelfde vervelende werk aan het doen bent. Wc´s soppen, badkamer dweilen, wassen en strijken, stofzuigen. Maar het allerbelangrijkste je vermaakt deze oude verveelde mensen die levensmoe zijn. En dat kost het meeste energie van alles.
Ik heb echt een ontzettende hekel aan afscheid nemen, geen toeters en bellen. Laat mij maar gewoon vertrekken in stilte en zet de kadotjes maar op een plek zodat ik die kan mee nemen.
Afgelopen dinsdag namen we afscheid van een kindje die naar een andere groep gaat. Wij stonden met de hele groep bij de deur hem uit te zwaaien: 'Zeg maar dag met je handje, zeg maar dag,dag,dag, wat jammer dat je weg gaat, we hopen dat het je goed gaat!' Ik kreeg al een brok in mijn keel bij de gedachte dat over minder dan vijf weken daar mijn kindjes mij staan uit te zwaaien.
Poeh wat heb ik mij in moeten houden! Zal ik het wel schrijven.. of toch niet? Dan maar na pakjesavond.
Want wat is nu het verhaal achter dit schrikbarende kopje boven mijn stukje? Nou dat zal ik even vertellen.
Donderdagmiddag toen wij in volle drukte zaten met de voorbereidingen op de komst van de Sint bij het kabouterhuis, werden wij bij elkaar geroepen voor een spoed bespreking.
Vandaag had ik wederom een sollicitatie, dit keer bij het Kabouterhuis. Dit is een orthopedagogisch centrum voor kinderen met allerlei stoornissenen en achterstanden. De leeftijd begint bij 3 jaar en stopt meestal nog voor het 6e jaar!