Dat hele opvoeden vind ik dus best wel een ding. Veel meer nog dan ik ooit had gedacht. Immers 6 jaar aan studie achter de rug, maar het echte werk is echt andere koek. Mila is zich in een rap tempo aan ontwikkelen naar een individu. Ik vind het maar moeilijk bij te benen. Meer nog omdat ik mij geen voorstelling kan maken dat ik met bijna 8 jaar bezig was met de dingen die haar bezig houden. Maar ook omdat ik constant het gevoel heb dat ik de dingen niet goed inschat.
Ik lig in een hoogslaper, zo'n hoogglans witte met een bureau eraan vast. We wonen op de Dagmaat in Dronten, het huis met een hele grote zolder met daar in het midden een trap. Ons huis stond aan een grote weg. Mijn slaapkamerraam had uitzicht op de achtertuin en die weg. Ik lig in mijn hoogslaper, maar slaap niet. Beneden zijn er naast de stemmen van mijn ouders, stemmen die ik niet ken. Mama komt uiteindelijk naar mijn kamer en laat zien dat haar haar is weggeschoren. Haar laatste haar. De weken en maanden ervoor liep ze met hoofddoekjes. Maar er viel teveel uit. Dus alles ging er af en er werd een pruik gemaakt, die echt exact leek op haar eigen rode krullen.
Vooropgesteld, ik heb het goed. Ik heb een vaste baan op een plek die mij gelukkig maakt. Ik heb de afgelopen lockdown geen stress gevoeld. Ook al waren winkels dicht, konden we niet uit eten en heeft het thuiskapper zijn geen zin gehad want ik zie al die grijze haren alweer zitten. Ik heb al mijn uren kunnen werken zonder dat ik er juf naast moest zijn. Michael moest dat wel en dat ging goed. Opa en oma vielen voor mij in, want anders dan tijdens de eerste lockdown is het gewoon minder spannend. Dus zij hebben ook de scholing opgepakt. Wel was er verveling. In 2020 zijn we op vier dagen Twente na nergens anders geweest dan in ons eigen huis. Dus namen we het geluk in eigen handen en boekten een week scholing in een groot vakantiehuis in Friesland. Met jacuzzi en sauna. Dat was de beste keuze die we konden maken.
Over het algemeen ben ik denk ik een vrij relaxte moeder. Mijn kinderen zijn best zorgeloos, gaan graag naar school, hebben vriendjes, leuke sport activiteiten. Denk dat we weinig kunnen klagen. Ik ben een moeder die het ontwikkelen van sterke individuen stimuleert. We gaan geen gesprekken uit de weg, ze krijgen eerlijk antwoord op hun vragen. Ze mogen veel, maar nee is nee. Maar af en toe kan ook ik van die zorgeloze moederrol geknald worden. Zeker in deze corona tijd komen dingen soms nog intenser binnen.
Lieve Mex,
Ik bedenk mij dus net dat ik volgend jaar rond deze tijd je voor het eerst naar school ga brengen. Hoe dan!? Dan is mijn 'voor altijd de baby' een echte kleuter. Ik kan mij daar dus nog echt geen voorstelling van maken.
Mijn twee weken zomervakantie zitten er op en wat was ik daar aan toe. Ik moest echt even bijkomen van de Corona periode. Even alles op pauze, ruimte geven voor heel veel dingen die ik geen plek heb gegeven. Ruimte geven voor mijn hart versus mijn hoofd.
Lieve Morris,
Mijn welpje. Vanaf de dag dat jij ter wereld kwam was ik niet alleen moeder, maar werd ik een leeuwin. Door jouw bestaan kwam ik achter één van mijn superkrachten. Namelijk dat ik oerkrachten in mij heb. Niemand komt aan mijn kinderen. En ze verdienen een blanco kans, altijd, op hun eigen manier.
Lieve Mila,
Voor mijn gevoel is het niet zo lang geleden dat ik je een brief schreef voor je zesde verjaardag. Vandaag is het 7 jaar geleden dat jij mij voor het eerst moeder maakte. Wanneer ik probeer terug te denken aan die tijd weet ik nog vaag dingen te benoemen. Maar weet ik vooral dat je het ons ontzettend makkelijk maakte. Onze voorbeeld baby, die nooit huilde, sliep zoals het ‘hoorde’. Alles deed volgens het boekje. Je was vrolijk, wijs en snel in je ontwikkeling. Dit is de afgelopen jaren niet anders geweest.
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb het gevoel dat de persconferentie dinsdag ons een voorzichtig stapje vooruit gaat geven. Ik voel het in mijn tenen, maar ik hoop het met heel mijn hart. Hoewel het echt nog veel te vroeg is om terug te blikken op deze periode omdat we er nog wel even in zitten. Ik wil dingen niet vergeten voor het nieuwe normaal, normaal is.
Ik heb keelpijn, al sinds vorige week donderdag middag. We stapten in een trein die veranderde in een op hol geslagen achtbaan, af en toe stopt die, kan je even adem halen om al snel weer zijn snelheid te vinden. Ik heb keelpijn, dat komt niet door een virus. Ik heb keelpijn omdat ik vanaf donderdag rond loop met een grote brok in mijn keel die ik niet de ruimte wil geven.