JIJ
"Je wordt gewoon al bijna 35" zeg ik tegen Michael. "Nee joh". Even is het stil en je hoort hem rekenen. Je bent niet zo erg als ik, je vindt ouder worden nog niet erg.
Familie
Palm Pasen
Weer vijf mail in een week. Echt Luizenmoeder taferelen. Ik kom de klas binnen lopen en alle ouders leveren een enveloppe met postzegel in bij de juf. Heb ik nou weer wat gemist? Ik heb eergisteren nog mijn mail gecheckt. Zucht.. We krijgen een lootje, op dat lootje mogen de kinderen aangeven wat ze graag als brunch willen eten. Deze lootjes worden komende week getrokken. Het is de bedoeling dat we een schoenendoos versieren met daarin een ontbijtje voor je lootje.
Co-sleeping 3.0
Sommige mensen zweren erbij, met je hele gezin gezamenlijk slapen in één bed. Zo’n moeder ben ik dus niet. Ik heb echt een halleluja moment als ze alle drie op bed liggen en ik mijn lijf, mijn bank en mijn focus even op mijzelf kan richten en op Michael.
Naakte waarheid
Bossen zijn voor Kabouters
en voor egels en een vos
Bossen zijn voor hutten
en het allerzachtste mos
Bossen zijn voor sprookjes
En ik huil en tot mijn spijt
Vertel ik vanavond aan mijn dochter
Pas op voor het bos
Daar raak je kwijt
Lentezoet
Al zo lang Mila bij ons is, douchen we samen. Eerst als kleine dikke roze baby dicht tegen mij aan. Toen ze kon zitten zat ze in haar bad stoeltje in het babybadje op de grond. Douchen was bij ons de remedie tegen alles. Tegen heftige huilbuien in de nacht als ze een sprongetje had of als ze het benauwd had lekker stomend in de badkamer. Als ze niet aanspreekbaar was, was het aanzetten van de douche al voldoende.
Oh Boy!
We hebben het niet veel mensen verteld. Dat we met de 11 weken echo naar huis gingen met de boodschap dat we binnen twee weken terug moesten komen. Het buikje van het kindje was nog niet dicht en er zat nog een stukje darm in de navelstreng. Dat was even schrikken. Zo’n echo wil je gewoon naar huis gaan met de boodschap dat alles goed is.
Na een beetje een bedompt gevoel en toch ook een beetje stress, heb ik de dag er na mijn verloskundige gebeld. Die vertelde dat dit echt heel vaak voor komt, vaak bij vroege echo’s. We besloten toch om het aan de kinderen te vertellen en daarna aan iedereen. Dit kindje hoort nu al bij ons en is zo welkom. Dus we zijn blij en proberen die goede vibe vast te houden twee weken lang.
Groot klein
De afgelopen weken vond Mila het maar raar dat mama zo’n 7 weken buikgriep heeft gehad. “Moest je weer kotsen mama?” Ze vond ook dat ik maar minder patatjes moest gaan eten want ik kreeg een dikke buik. Met douchen keek ze vol verwondering naar hoe mijn lichaam veranderde, maar ze keek alleen. Stelde geen vragen. In eens zei ze, “mam, als je nou nog meer gaat eten komt er misschien wel een baby in je buik, een baby zusje”.
Kijken
Ik kan echt uren naar ze kijken, naar mijn eigen kinderen en die van anderen. Er is echt niks puurder op de wereld dan deze wezentjes die wij moeders op de wereld hebben gezet. Onbezorgd en onbezonnen.
Als ze nog maar een paar dagen oud zijn en als roze speenvarkentjes in een doek bij je liggen, eigenlijk nog niks anders doen dan slapen. Juist dan kon ik echt uren naar ze kijken, nou Mila dan, Morris zag ik niet zo veel, die woonde in een doek op mijn borst. Kwam er alleen uit als hij een flesje kreeg of verschoond moest worden.
Puber drama
Bij ons thuis is het tegenwoordig een soort oorlogsgebied. Momenteel is thuis zijn nog harder werken dan mijn nieuwe functie bij Bzzzonder. Ik heb twee pre pubers in twee totaal verschillende fases en met twee totaal verschillende karakters.
Mila is onze peuterpuber. Mila heeft een grote mond, kan in eens tot krijsen aan toe stampvoetend boos zijn. Omdat ze van mij even moet rusten bijvoorbeeld, omdat ze zwarte kringen onder dr ogen heeft en prikkelbaar is. Mila heeft de hele dag een dwarse pet op, als we moeten eten is die dubbel dwars. Ze vindt het ene excuus na het andere, plassen, jeuk, warm. Alles om niet te eten, maar de chocolade in de la heeft ze zo gevonden. Dit mevrouwtje roept de hele dag "Ik wil...." Soms heb ik het gevoel dat ik met een volwassene loop te discussiëren. Met recht een kleine rebel. (Vroeger noemde ik ze borderlinders). Mila kan in tien minuten van haar rustige zelf veranderen in een boze bosheks en eindigt in een drama queen met een goud randje. Op zich is het prachtig, haar ontdekking in haar eigen identiteit. Grenzen aftasten, ego ontwikkeling. Net, toen ik een paar minuten weg liep uit de badkamer had ze haar broertje ingezeept met het badschuim. Morris kon niks meer zien van al het schuim op zijn ogen en in zijn mond. Toen ik uit mijn slof schoot en riep dat hij geen pop is, zag ik pas dat ze nu pas doorhad dat ze iets had gedaan wat eigenlijk niet kon. Toen ze achteraf Sorry kwam zeggen met een gek glimlachje besefte ik mij hoe klein ze nog is en hoeveel ze nog moet leren.
1 jaar
En toen was het zover... onze kleine baby is een dreumes. Wat gaat zo'n eerste jaar toch belachelijk snel. Dat is ook niet zo gek, je leeft van de ene mijlpaal naar de andere. Je kleine baby veranderd in een jaartje van een nog stilliggend, melk drinkende poepfabriek naar een wandelende stoute dreumes. Dat is een behoorlijke ontwikkeling in zo'n korte tijd.
Lieve Mila
Lieve kleine Mila,
Het is al bijna een jaar geleden dat ik je ter wereld bracht. Daar was je dan ons kleine reusje Mila. In de eerste weken keek ik je groot en keek ik uit naar de eerste mijlpalen. Het kon mij allemaal niet snel genoeg gaan, ik wilde zo graag meer dan alleen knuffelen met een klein poppetje. Nu, nu is het mij allemaal TE snel gegaan. Mijn kleine poppetje is een meisje aan het worden en daar word ik een beetje sentimenteel van.